Na de strijd met mijn lijf en het lijf van anderen, ging het onderzoek weer verder en dieper. Voor mij werd het belangrijk te onderzoeken wat de gevolgen zouden zijn, wanneer ik uiteindelijk zou voldoen aan de norm van het huidige schoonheidsideaal. Hoe zou mijn leven worden als ik superslank zou zijn? Dat beeld van mijzelf kon ik me nauwelijks voorstellen. Toch ben ik begonnen aan een dieet met eiwitproteïnen. Bijna twee jaar lang heb ik dit dagelijks gegeten, todat ik 35 kilo was afgevallen, 75% van wat ik als einddoel voor ogen had. Echter vanaf dat moment voelde ik mij steeds slechter. Het fitte gevoel werd minder en uiteindelijk voelde ik mij zo beroerd dat het niet goed meer ging. Het eenzijdige en heftige dieet, deed mijn lijf geen goed. De reacties van mijn omgeving waren eerst positief, maar allengs werden die vrij negatief. Ik werd zo mager dat men mij niet meer herkende en mij er slecht uit vond zien. Graag wil ik ervaren dat het beeld dat ik heb van mijn lichaam niet gekoppeld is aan mijn beeld van mijzelf als mens, dat ik voel dat schoonheid van binnen zit en mij daardoor ook fijn voel in mijn eigen lijf.

Transparante vrouw heb ik gemaakt van infuuszakjes uit het ziekenhuis. De infuuszakjes symboliseerden voor mij het inbrengen van vocht in het lichaam. Tijdens mijn dieet at ik uit zakjes en mijn dieet bestond voor een groot deel uit vocht. De zakjes heb ik met de hand aan elkaar genaaid. Het met de hand eraan werken was belangrijk voor mij: het symboliseerde het aandacht geven aan het lichaam en het tijd nemen om aan herstel te werken, zowel geestelijk als lichamelijk. De transparantie van het beeld maakt dat je bijna door het lichaam heen kunt kijken. Toen ik zo slank was geworden dat mensen mij niet meer herkenden, had ik het gevoel dat men door mij heenkeek. Op het moment dat ik mijzelf mooi vond, was ik lucht geworden.

In een mooie groene gezonde omgeving heb ik de jurk gedragen als een strijdster voor het eigen lijf. De serie foto’s zijn gemaakt door mijn man, Hans Smit. Het gaf voor mij een meerwaarde dat hij de foto’s maakte, daar hij mijn strijd van dichtbij meebeleeft.
In 2019 heb ik het beeld omgezet naar een persoonsvorm en gevangen in een strop met zware gewichten. Dat maakt voor mij de cirkel weer rond. De strijd was geleverd, de zware gewichten symboliseren de kilo’s die weer zijn teruggekomen. Het blijft een rode draad in mijn leven: mijn gewicht en het beeld van mijzelf dat ik daaraan koppel. Het verbeelden van mijn strijd en de gesprekken die het oplevert met anderen die met hun zelfbeeld worstelen zijn essentieel voor mij.