Studio Sidac, waar de expositie plaats vond, was gelegen op de Hoge Woerd te Leiden, van oudsher een straat waar de koffiebranderij lag en de wolfabrieken. Deze oude industrie in Leiden gaf de inspiratie voor de tentoonstelling Koffieblik.
We gebruikten het materiaal koffie, afval van koffie en anderen materialen om een beeld te geven van hoe je koffie gebruikt en ervaart. We richtten de blik ook kritisch naar de ethische kanten van koffie. De inkoop van de koffiebonen, de onderdrukking en de slavernij. Zo maakten we verschillende installaties geïnspireerd op de rol van koffie in het heden en het verleden.

Een installatie van koffieprut. Wekelijks verzamelde ik bij verschillende restaurants en cafés in Leiden koffieprut. Door de geur was koffieblik ook een zintuigelijke ervaring: door een negatieve grote koffiekan kwam men in een gang vol koffieprut, waardoor je doorheen liep. Aan weerskanten waren handen die de koffie opvingen. Op de muren eromheen stonden teltekens die aangaven hoeveel koffiebonen er nodig waren om onze koffiebehoeften te verzadigen. Waneer je door de prikkelend geurende installatie liep kwam je uit bij een grote rode koffiepotvorm: het positief van de vorm bij de entree. De handen symboliseerden de slavenarbeid en de mensen die ook heden ten daage worden uitgebuit op koffieplantages.