We zijn nu een jaar verder, de maatregelen zijn grotendeels opgelegd door verschillende instanties zijn nog bezig en het lijkt erop ook dat de pandemie brandhaarden groeien over de hele wereld. Het nieuws geeft sporadisch aan waar en wat er over de wereld gebeurd. De informatie gaat vooral over het aantal doden of zieken, maar we horen niks over de grote gevolgen in alle landen van deze enorme pandemie.
Het lijkt erop dat ook de media zich inkeert tot Nederland en een stukje van Europa. Dus ook de media komt tot zijn eigen kern, is dat positief of juist negatief?
De gevolgen van de steeds wederkerende onbeantwoorde vragen en dezelfde gesprekken in ieder talkshow of nieuwsuitzending lijken te leiden tot meer inkeer of juist het tegenovergestelde, enorme uitbraken en protesten.
De jongeren houden het niet meer vol, de isolatie leidt tot grote psychische gevolgen onder hen. Er wordt voor dit probleem veel geld gepompt, maar het wordt verkeerd ingezet. De jeugdzorg schreeuwt om geld om vakkundig hulp te bieden, maar zij kampen al jaren met bezuinigen, terwijl de problemen groeien onder een steeds maar groter wordende groep van jongeren.
Met lede ogen hoor je het aan, iedere dag maar weer. Toen ik vorig najaar met mijn 1.5 cube aan de slag ging had ik nog positieve hoop om de mensen tot inkeer te brengen en het gevoel bij zichzelf te vinden . Op dat moment ging dat best goed, maar hoe zou men nu reageren op de 1.5 cube. Ik kan het helaas niet uitproberen, helaas , de maatregelen houdt het tegen.
Wij in de cultuursector hebben het hard te verduren, daarover geen aandacht in de media. De podiumkunsten proberen zo goed als het kan via zoom experience hun podium voorstellingen te spelen. Het gaat hen goed af, chapeau. Maar dit is maar een klein deel van die sector die ook zo hard getroffen wordt.

Hoe staat het met de beeldende kunst?
Wel hoor ik de strijd van mijn collega’s. Ook zij moeten atelier huur betalen, lessen die geen doorgang vinden, exposities mondjes maat en de musea gesloten. Je input wordt kleiner, zo ook je met zorg opgebouwde spaarrekening. Veel collega’s kunnen geen hulpaanvragen doen bij de overheid, omdat het dan net niet past in het hulpsysteem. Maar ook dit is geen nieuws.
De beeldende kunst wordt nog altijd bestempeld als LINKSE HOBBY door de al jaren rechtse kabinetten o.l.v Rutte.

Tot de kern
Het positieve is wel dat je als kunstenaar een langere tijd krijgt om over al deze problemen na te denken. Eerst dacht ik na over de reactie van de nieuwe samenleving, zie 1.5 cube. Nu kom ik weer terug naar mijn eigen kern. Wat is belangrijk voor mij en mijn werk. Nieuwe initiatieven ontstaan in een thema’s die ik al jaren onderzoek. De Onbekende Heldin is zo’n thema en groeit maar door. Omdat het politieke probleem rond de vrouw wereldwijd helaas een “never ending story” is.
Na het maken van de film samen met kunstenares Roos Tulen ben ik op dit moment bezig met het verbinden van vrouwen via het nieuwe project “Een kraal voor verbinding “ Vrouwen of meisjes kunnen een eigengemaakte kraal, of een gevonden steentje of schelp doneren voor de ketting van verbinding. Deze ketting zal aandacht geven die de Onbekende Heldin nodig heeft.
Dit is de kern van mijn bestaan als kunstenaar. Verbinding is een van de thema’s, zie ook op mijn site de projecten die vallen onder de ‘de wereld om mij heen’ . Opnieuw geboren kom ik er achter waarmee ik wil werken en hoe ga ik daarmee aan de slag. Rust brengt tot inkeer. Het heeft mij nieuwe ruimte gegeven. Zo zet ik mijn linkse hobby om in een positieve uitstraling. Dit is wat we met elkaar zo hard nodig hebben.
Theolieke Smit