Als meisje groeide ik op tijdens de verzuiling, met het katholicisme. Voor mijn eerste kreeg ik een eerste Heilige Communie kreeg ik een rozenkrans cadeau. Wat je daarmee deed werd niet uitgelegd, maar dat werd duidelijk op latere leeftijd. Bij het kruis bid je een geloofsbelijdenis, bij de grote kraal het Onze Vader en bij de kleine kralen het Wees geroet Maria. Daarna kon je tot God bidden voor jezelf. Het ritme van het gebed intrigeerde mij: het was een cadans waarin je terecht kwam. Ik bad voor vrede: geweld, honger en de oorlog moesten stoppen. Als kind in de kerk werd ik jong geconfronteerd, dat er op de wereld veel geweld, oorlog en honger aanwezig was.

Rozenkrans is vervaardigd uit bonten pistolen en kralen van wol. Het kruisteken (geloofsbelijdenis) is vervangen door een handgranaat gemaakt van zachte stof, de grote kraal (het onze vader) is vervangen door het bonte pistool. 
Gebruik van zachte materialen voor harde objecten maken dat het schuurt en aanzet tot nadenken. Wat religie kan betekenen en veroorzaken binnen de wereld en menselijke verhoudingen is nog dagelijks aanwezig.